یا منان

اگر زندگی من تا الان تنها دو فصل داشته باشد و فصل دوم زندگی ام ازتاریخ 7 خرداد 99 شروع شده باشد،فصل دوم زندگی ام را عاشقم:)

                ​​​​​​

من بی تو زیان کارم

خسر الدنیا و خسر الاخره ...

و از حسرت های زندگی این است که دنبال چیزهایی دویده ایم که مال ما نبوده اند.از دویدن ها خستگی اش برایمان مانده با کفش پاره و پای تاول زده .

هر چه زمان میگذرد آرام تر میشوم و بیشتر به چیز هایی که دارم فکر میکنم .گاهی ندویده به خیلی هایشان رسیده ام اما چون از پلک چشم به من نزدیک ترند ندیدمشان.

ببین دنیایت پر چیز های ریز قشنگ است چطور میتوانی عاشقشان نباشی؟؟

یکی از همین شب ها کاغذ و قلم برمیدارم و تنها یک کلمه برایش مینویسم.مینویسم که فراموشت کرده ام.

و یکی از همین روزها(چون آن کار را کرده ام دیگر میتوانم شب ها را راحت بخوابم)یک بوم نقاشی میکشم،یک ترانه میگویم،یک دفتر پر اتود میزمم،یک مجسمه میسازم و یا کوله ام را برمیدارم و دور دنیا را میدوم و به تمامی کارهایم تنها همان عنوان را میدهم.

یک رقص باله،یک غذای جدید،یک اختراع‌،یک کتاب،یک شعر،یک فیلم،یک اعتصاب،یک کودتا و یک کلمه .ببین چقدر فراموشت کرده ام...

به قدر دانه دانه های شن 

به ذره ذره های وجودم

و تک تک ستاره های آسمان

و قطره قطره های دریا

و آه آه غم

و 

یک جهان پر از جهانیان

قسم به نور

قسم به صبح

قسم به سایه های ظهر

قسم به شب

قسم به تو

دلم

برایت

چقدر

تنگ 

گشته

است!!!!!

گاهی حس میکنم حسابی وقت خودم،خدا و بقیه ی دنیا را گرفته ام.